Işık Kaynağımız

Koca bir yazıdan, mikrofon başında dakikalarca sarfedilen süslenmiş laflardan çok daha fazlasını anlatmış bu blogun diğer sahibi (ysal) dün Ege eklerine verilen ilanla. Helal olsun Abi helal olsun...

Galatasaray Pankartları

Bir blog vardı bir süredir aklımda olan. Pankartlarımızla, kareografilerle, bayraklarımızla ilgili. Dün bu fikir için ilk adımı attım ve bir blog adı aldım. Arşivimdekileri bu blogtan herkesle paylaşacağım. Her yeni maçtan da pankart, bayrak ve kareografi fotoğraflarını koymaya çalışacağım. İlgi, destek ve önerilerinizi bekliyorum...

http://galatasaraypankartlari.blogspot.com/

El Emeği - Ne Mutlu Türküm Diyene

Bilkent'teki evimiz. 3 sene yaşadığım yer. Ankara'nın hala çok anlamlı olmasının sebeplerinden biri. Nesilden nesile Aslanlar oturdu ve oturmaya devam ediyor evde. Dev GS bayrakları, GS pankartları, Türk Bayrakları gördü o ev ama 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'nda şimdiye kadar asılmış belki de en anlamlı pankart asıldı apartmana. Tamamen el emeği. Saatlerini harcayıp en güzel mesajı verdiler elaleme. En yakın dostlarım ve kardeşlerim Osman, Onur, Yiğit ve Orkun'un ellerine kollarına emeklerine sağlık... Hepsine helal olsun...

Beyoğlu Bizimdir

Derbi için güzel bir organizasyonla 50 kişilik bir grup olarak Nevizade'de toplandık. Keyifli bir muhabbetten sonra Kadıköy'e gitmek için meydana doğru yürümeye başladık. Münferik Galatasaraylıların katılımıyla da Taksim Meydan'a geldik. El alem birkez daha gördü; Beyoğlu Galatasaraylılar'ındır...

HERYERDEYİZ!!!

Belçika maçında tribündeydik. Hep söylerlerdi, ama bu kadar olacağını tahmin etmiyordum. Oradaki Türkler'in belki yüzde 80'i Galatasaraylı. Çok fazla insanda GS forması ve atkısı vardı. İnanılmaz mutluluk verdi bana. uA-Avrupa da baya kalabalık olarak maçtaydı. Milli Takım yenildiğinde, kendimi paralamam hiçbir zaman ama, bizim için formaliteden başka bir anlamı olmayacak olan bir galibiyetin, oradaki Türkler için ne anlama geldiğini kavrayınca, en az onlar kadar istedim kazanmayı. Olmadı, o insanlar evlerine mutsuz döndü ama günün yıldızı hiç şüphesiz onlardı...

El Emeğimiz #2 - Alpaslan Abi

Eskişehir maçı günü, yani 27 Eylül Pazar Alpaslan Abi'nin aramızdan ayrılışılının sene-i devriyesi. Pazar günü ilk önce kabrinde, daha sonra da maç esnasında Alpaslan Abi'yi hakettiği şekilde anacağız. uA Kareografi ekibinin başlattığı bir pankart organizasyonu vardı. Tribüne bugüne en çok emek vermiş insanı, bu sefer onun için emek sarfederek anacağız. Tahminim pazar günü 100'e yakın pankart asılacak stada. Eski Açık'ta da büyükçe birşeyler açılacak.
Ben de birşeyler hazırlıyım istiyordum, vakit darlığından dolayı çok uğraştıracak birşeyin altına giremedim açıkçası. Dün akşam yaklışık 1buçuk saatte birşey hazırladım. Metin Oktay'ı çok seven Alpaslan Abi'yi Metin'le beraber anmak istedim. Nur içinde yatsın. Bu klüp için yaptıklarını kimse unutmayacak...

El Emeğimiz

El emeğimiz göz nurumuz. Daha önce çok pankart astık içeride dışarıda ama bu farklı. Tamamen amatör, hiçbirşey bilmeden, yaparken öğrenerek, 3 gündür uğraşıp bitirdik pankartımızı. Çok sevdiğimiz Harry Kewell için yaptık. Görsün onu ne çok sevdiğimizi. Uğraştık onun için, ama çok da zevk aldık. Galatasaray için daha güzellerini yapacağız.

Belirtmeden geçemeyeceğim. Ev arkadaşımla beraber yaptık bu pankartı. Sinan'a soranız Beşiktaşlıyım der. Ama pek ilgisi yoktur. Bizimle çok defa Kutsal Forma'yı giyip Kapalı'da maç izlemiştir. Kardeşime emeklerinden dolayı çok teşekkür ediyorum.

At Gitsin

Final biletlerine başvurulardan önce tüm arkadaş grubum, "biz çıkmasak ne olur, final maçı izlemiş oluruz" gibi kamuflaj cümlelerle bilet başvurusu yapacağımızı birbirimizle paylaşmıştık. Ama kimsenin pek paylaşmadığı, içinde tuttuğu düşünce, biletlere talebimizin asıl nedeniydi. Ya gerçekten finale çıkarsak düşüncesi. Muhtemelen bu düşünce, Galatasarayımız'ı finalde en yakından destekleyebilme hevesiyle birleşince, gittik en pahalı biletlere başvurduk. Aralık - Ocak aylarında bunlar gerçekleşirken Şubat ayında öğrendik, istediğimiz biletler bize çıkmıştı. Ayrı bir heyecan, bu sefer dillenmeye başladı, hayaller kurulmaya başladı bazen sesli, çoğunlukla sessiz. Herkes zor olduğunu biliyordu. Bir yandan da çıkamazsak final izleriz düşüncesinin yanında biletleri satıp para kazanırız diye açıklamaya çalışıyorduk kendimize ve başkalarına en pahalı biletleri alışımızı. Aslında hepimiz biliyorduk, kandırıyorduk kendimizi ve insanları, şimdi herşey daha net. Buyrun 2008 - 2009 UEFA Kupası Final Maçı bileti. Neyleyim üstünde Galatasaray yazmayan final biletini...

Kampüsün Kralı

(Öz) kardeşlerimiz abilerinin yolunda ilerliyorlar...
Başkanımız Adnan Polat Ankara ziyareti sırasında Bilkent Üniversitesi'ne konuk oldu. Ev sahibi tabiki de, gözümüzün nuru, büyük emeklerle büyük organizasyonlara imza atan Bilkentli Aslanlar grubuydu. 1999 yılından beri Galatasaray Spor Kulübü'nün tüm başkanlarının Bilkent'i ziyaret etme geleneği de devam etmiş oldu. 1999 yılında Faruk Süren, 2002'de Mehmet Cansun, 2005'te Özhan Canaydın ve son olarak Adnan Polat...

Adnan Polat'ın okula geleceğini duyduğumuzda, Ankara planları yapmaya başlamıştık ki öğrenci olmadığımız sonradan aklımıza geldi. Çok istediğimiz panelde bulunamadık ama dakika dakika takip ettik. Bitiminde bir kardeşimden aldığım mesaj şu şekildeydi; "Ruhunuz bizimleydi, herşey çok güzeldi." Akşam resmi sitede ve birçok spor sitesinde ilgili haber ve fotoğrafları görünce Bilkentli Aslanlar'ın yine çok güzel bir organizasyonun altından kalktığını anladık. Orada olamasak da o gururu bize yaşatan tüm kardeşlerime teşekkür ediyorum. Durmak yok, Galatasaray için aksiyona devam...

Biz Geldik...

Sarı Kırmızı renkleri "hayat" olarak gören, dünyanın merkezine Galatasaray'ı koyan bizler..."Okuyucu" kimliğimizi, "yazar" olarak olarak değiştirmeye karar verdik. Deneyelim, görelim.
Sanal aleme Hoşgeldik...