Yaz ayları sadece takımı özlemekten daralmaz ruhumuz. Her haziran yaprak dökümü yaşanır, çok sevdiğimiz oyuncularımız, son yılların güzel anlarında imzası olan değerlerimiz sessiz sedasız ayrılırlar takımdan. Ya başka takımlara giderler ya da ya da futbolu bırakırlar parçalının üstüne başka forma giymem diyip. Bunlar yaşandıkça 2 defa üzülürüz, hem onları bi daha parçalıyla göremeyeceğimize hem de vedalarının bu kadar sessiz olmasına. Güzel bir veda olsaydı deriz hep. Çünkü senelerce en keyifli günlerde onların adı hep ön sıralarda olmuştur. Gidişleri de öyle olmalı diye düşünürüz ama olmuyor işte, çünkü futbolda dün yok malesef. Suatların, Ariflerin, Kaptanların, Kralların vedası hep böyle olmadı mı zaten? Bugün de yaşıyoruz aynı burukluğu Hasan Şaş ve Ümit Karan'la. Yaşanan güzel anların hepsi saniye saniye beyinlerimizde kazınmış, hiçbiri unutulmayacak. Yaptıklarınız yaşattıklarınız gençliğimizin efsaneleri olarak hatırlanacak. İkinizi de birgün sarı kırmızı arma altında tekrar görebiliriz umarım. Çünkü ikinizin de Galatasaralılığı bunu gerektiriyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder