Eskişehir Maçı 28-09-2009

Sıradan bir lig maçı olmayacağı günler öncesinden belliydi. Rakibin form durumu, bizim son günlerdeki düşen tempomuz, istatistik olarak üstüste kazanılan her maç sonrası bir sonraki maçı kazanma olasılığımızın düşmesi ve önemlisi maçın Alpaslan Abi'nin ölüm yıldönümüne geliyor olması. Aynen o şekilde de oldu, sonucuyla, öncesi sonrasında yaşananlarla. Önem sırasına göre maçla ilgili birkaç konudan kısaca bahsedelim.

*Alpaslan Abi için aylar öncesinden duyurulan pankart organizasyonu vardı. O'nu hakettiği gibi benim de ufak bir pankartla katkıda bulunduğum bir organizasyonla, tüm stadı karış karış el emeği pankartla donatarak ve Eski Açık'ta adına bir kareografi hazırlayarak andık. Bilmiyorum dünya üzerinde bir tribün emekçisinin arkasından böylesi bir anma yapılmış mıdır. Dün akşamki anma tarihe geçti. Bu kadar emek, bu kadar zaman harcayan herkesin ellerine kollarına sağlık. Galatasaray tribününün potansiyelini ve farklılığını birkez daha ortaya koyduk diyebilirim. Alpaslan Abi ne kadar mutlu olmuştur hazırlananları görünce. Nur içinde yat abi. Unutulmayacaksın...

Bu arada yapılanlar basında pek ilgi bulmadı nedense. 2 atkı açıp,1 dakika sessiz kalmayı muhteşem anma diye haftalarca gündemde tutan, Beşiktaş tribününün tamamen medyaya oynayarak açtığı küçücük bir pankartı günlerce manşette tutan sevgili basınımız görmezlikten gelmiş böyle bir anmayı. Söylenene göre Lig Tv de pek görüntü vermemiş. Söyleyecek fazla birşey yok zaten. Daha ne yapmak lazım bilmiyorum.

*Maç öncesi tatsız bazı olaylar yaşandı. Eskişehir otobüslerinin camları tamamen indi. Bu kadar senedir maça geliyorum, otobüsü Burger King'in yanından geçirip deplasman tribününe gitmeye kalkan bir taraftar grubu görmedim. Burayı bilenler böyle birşey yapmaz. Cahil cesareti mi bu yoksa birşey olmayacağını mı düşündüler acaba? Kim o otobüsleri oraya soktu, kim izin verdi, kim o güzergahı tarif etti belli değil. Yapılanları doğru bulmuyorum ama şoförlerin cahilliği mi diyim, polislerin acemiliği mi diyim, yoksa meydan okumak için bile bile mi girdiler bilmiyorum. Ben taş atılan yerin karşı tarafındaydım. Gerçekten kendim zor kaçtım ters tarafa gelen taşlardan. İlk anda otobüs şoförleri de bir panikle durdular, daha sonra çok sert manevralarla ters yöne girerek kaçtılar. Otobüsler baya darbe aldı. Çok daha büyük terslikler olabilirdi. Umarım kimseye birşey olmamıştır. Gerek yoktu bu hareketlere ama dediğim gibi bu bir cahillik mi yoksa meydan okuma mıydı, onu öğrenmek lazım ki kaçarken sol tarafa fırlattıkları DÖNER BIÇAĞI, Eskişehirsporluların hiç de masum olmadığını gösteriyor bence...

*Maç başlarken Eskişehir taraftarı Alpaslan Abi'yi alkışladı, tezahürat yaptı. Teşekkür ederiz. Fakat öyle bir haldelerdi ki karşılarında ezeli rakipleri var sanki. Golde bayadır kimselerden görmediğim kadar çok sevindiler, tellere çıkıp kendilerinden geçtiler. Maç sonu sanki 3-0 yenmiş gibi sevindiler. Sahi bu adamlar bizi yendi mi acaba? Maç sonu kendimle çeliştim acaba mağlup mu olduk diye. Eski Açık polis engelini geçip deplasman tribününe kadar ilerledi. Böyle bir manzara da Sami Yen'de görmeye alışık olmadığımız birşeydi aslında.

*Puan kaybına üzüldük tabi ama bunu nazar boncuğu olarak görmek lazım. Her maç kazanılacak diye birşey yok. Önemli olan bu maçtaki hatalardan ders çıkarmaktır. Eminim futbolcularımız ve teknik ekip bu maçla ilgili çok şey konuşacaktır. Gelecekte yaşanacak muhtemel puan kayıplarının bir kısmını, bu maçtan ders çıkararak yaşamayacağımızı düşünüyorum. Bu da takıma olan güvenin ispatı sanırım. Umarım yanılmam.

*Ümit Karan'ı Sami Yen'de rakip olarak izlerken içim burkulmadı değil. Çok sevdiğim bir futbolcudur kendisi. Ama keşke son zamanlarında futbol dışındaki hayatına gösterdiği ilgiyi biraz takımına gösterseydi, hala bizim aramızda olsaydı...

*Son olarak Eskişehir'i kupada mutlaka Sami Yen'de istiyorum. Bu da, dün akşam maç sonu sahanın ortasında üçlü çektirmeye kalkan, haddini bilmez Serdar Özbayraktar'ı(bir de kaptanlarıymış) görünce içimden geçirdiğim temennidir...